เช่นเดียวกับไวรัส RNA อื่นๆ ส่วนใหญ่ โมเลกุลของอีโบลามีโครงสร้างที่ทำให้มีแนวโน้มที่จะเกิดข้อผิดพลาดของจีโนมและการกลายพันธุ์มากกว่าไวรัสประเภทอื่นๆ ด้วยเหตุนี้ อีโบลาและไวรัสที่คล้ายกันจึงมีความสามารถที่โดดเด่นในการปรับตัวเข้ากับและทำซ้ำในสภาพแวดล้อมใหม่ ในการศึกษานี้ ทีมวิจัยที่นำโดย Alex Bukreyev นักไวรัสวิทยา UTMB ในแผนกพยาธิวิทยา จุลชีววิทยา และภูมิคุ้มกันวิทยา โดยทำงานร่วมกับทีมของ Raul Andino แห่งมหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย ซานฟรานซิสโก ได้ทำการตรวจสอบว่าไวรัส อีโบลา ปรับตัวให้เข้ากับค้างคาวทั้งสองได้อย่างไร และเซลล์ของมนุษย์ พวกเขาประเมินการเปลี่ยนแปลงของอัตราการกลายพันธุ์และโครงสร้างของประชากรไวรัสอีโบลาซ้ำแล้วซ้ำอีกทั้งในเซลล์ของค้างคาวและมนุษย์โดยใช้การจัดลำดับพันธุกรรมแบบลึกพิเศษ