ช่วงปลายศตวรรษที่ 19 การทารุณกรรมต่อเด็กซึ่งกระทำโดยนายจ้างและครูถือเป็นเรื่องปกติและแพร่หลาย และการลงโทษทางร่างกายถือเป็นธรรมเนียมปฏิบัติในหลายประเทศ แต่ในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ 19 นักพยาธิวิทยาศึกษาเรื่องfilicide (การฆ่าพ่อแม่ของเด็ก) รายงานกรณีการเสียชีวิตจากความโกรธของพ่อ[1]การทำร้ายร่างกายซ้ำซาก[2]ความอดอยาก[3]และการล่วงละเมิดทางเพศ [4]ในรายงานปี 1860 Auguste Ambroise Tardieu ผู้เชี่ยวชาญด้านนิติวิทยาศาสตร์ชาวฝรั่งเศสผู้ยิ่งใหญ่รวมตัวกันเป็นชุด 32 กรณี โดย 18 กรณีเสียชีวิต เด็กเสียชีวิตจากความอดอยากและ/หรือถูกทำร้ายร่างกายซ้ำๆ การเลี้ยงดู รวมถึงกรณีของ Adeline Defert ซึ่งปู่ย่าของเธอส่งกลับมาตอนอายุ 8 ขวบ และเป็นเวลา 9 ปีที่ถูกพ่อแม่ของเธอทรมาน ถูกเฆี่ยนตีทุกวัน แขวนคอด้วยนิ้วหัวแม่มือของเธอ และทุบตีด้วยไม้กระดานตอกตะปู เผาด้วยถ่านร้อนๆ และ บาดแผลของเธออาบด้วยกรดไนตริกและใช้กระบองฉีด [5]ทาร์ดิเยอออกเยี่ยมบ้านและสังเกตผลที่เกิดขึ้นกับเด็กๆ เขาสังเกตเห็นว่าความเศร้าและความกลัวบนใบหน้าของพวกเขาหายไปเมื่อพวกเขาอยู่ภายใต้การคุ้มครอง เขาแสดงความคิดเห็น