พี.ที. บาร์นัมอาจจะพูดหรือไม่พูดวลีที่น่าอับอายที่ว่า มีตัวดูดเกิดขึ้นทุกนาที แต่เขาใช้ชีวิตตามนั้นอย่างแน่นอน Barnum อาจเป็นนักเลงหัวไม้ในยุควิกตอเรียที่รู้จักกันดีที่สุด ที่สร้างความประทับใจให้กับสาธารณชนด้วยตัวอย่างอุกอาจของมนุษย์ที่แปลกประหลาดกว่าชีวิตและสิ่งมีชีวิตในตำนาน ความรู้สึกแรกเริ่มของ Barnum คือสิ่งที่เรียกว่า นางเงือก Feejee ซึ่งอ้างว่าเป็นซากนางเงือกในชีวิตจริงที่ถูกจับได้ในอ่าวเบงกอล ในปี พ.ศ. 2385 Barnum ได้แสดงสัตว์ชนิดนี้ในพิพิธภัณฑ์อเมริกันของเขาที่บรอดเวย์ในนิวยอร์กซิตี้ ซึ่งดึงดูดผู้ชมจำนวนมาก [แหล่งที่มา การหลอกลวง Ringling Bros. ] พิพิธภัณฑ์โบราณคดีและชาติพันธุ์วิทยา Peabody ที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดได้จับตัวอย่างที่เรียกว่า นางเงือกชวา ในปี พ.ศ. 2440 คิดว่าเป็น Feejee Mermaid [แหล่งที่มา ช่วงต้น ] เจ้าหน้าที่พิพิธภัณฑ์ได้ติดตามหาต้นตอที่แท้จริงของสิ่งมีชีวิตขนาด 16 นิ้ว (40 เซนติเมตร) ที่เหี่ยวเฉา ซึ่งไม่ใช่เพียงการนำหัวลิงมาเย็บติดกับตัวปลาอย่างที่หลายคนคาดการณ์ไว้ มันกลายเป็นของที่ระลึกงานฝีมือของชาวประมงเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และขายให้กับนักท่องเที่ยวเป็นนางเงือกน้อย ส่วนต่าง ๆ ของร่างกายเป็นส่วนผสมของเปเปอร์มาเช่กับกระดูกปลาและครีบ แต่ไม่มีกะโหลกลิง [แหล่งที่มา ต้น ]