หากพอลิเมอไรเซชันอินทรีย์เกิดขึ้นต่อหน้าวัสดุอนินทรีย์เพื่อสร้างวัสดุไฮบริด เราต้องแยกแยะความเป็นไปได้หลายประการเพื่อเอาชนะความไม่ลงรอยกันของทั้งสองสายพันธุ์ วัสดุอนินทรีย์สามารถไม่มีพื้นผิวที่ทำหน้าที่ได้ แต่มีพื้นผิววัสดุเปล่า มันสามารถแก้ไขได้ด้วยกลุ่มอินทรีย์ที่ไม่เกิดปฏิกิริยา (เช่น สายโซ่อัลคิล); หรืออาจประกอบด้วยกลุ่มพื้นผิวที่เกิดปฏิกิริยา เช่น ฟังก์ชันที่สามารถเกิดพอลิเมอร์ได้ ขึ้นอยู่กับข้อกำหนดเบื้องต้นเหล่านี้ วัสดุ สามารถถูกปรับสภาพ ตัวอย่างเช่น พื้นผิวอนินทรีย์บริสุทธิ์สามารถถูกบำบัดด้วยสารลดแรงตึงผิวหรือสารคู่ควบไซเลนเพื่อให้เข้ากันได้กับมอนอเมอร์อินทรีย์ หรือสามารถเติมมอนอเมอร์เชิงหน้าที่ที่ทำปฏิกิริยากับพื้นผิวของวัสดุอนินทรีย์ได้ หากองค์ประกอบอนินทรีย์มีกลุ่มอินทรีย์ที่ไม่ทำปฏิกิริยาติดอยู่ที่พื้นผิวและสามารถละลายได้ในโมโนเมอร์ซึ่งต่อมาถูกทำให้เป็นพอลิเมอร์ สารที่เป็นผลลัพธ์หลังจากเกิดพอลิเมอไรเซชันอินทรีย์จะเป็นสารผสม ในกรณีนี้ส่วนประกอบอนินทรีย์จะทำปฏิกิริยากับพอลิเมอร์อินทรีย์เพียงเล็กน้อยหรือไม่มีเลย ดังนั้นจึงมีการสร้างเนื้อหาคลาส I ในกรณีนี้จะได้วัสดุที่เป็นเนื้อเดียวกันก็ต่อเมื่อป้องกันการรวมตัวกันของส่วนประกอบอนินทรีย์ในสภาพแวดล้อมอินทรีย์ สิ่งนี้สามารถเกิดขึ้นได้หากปฏิกิริยาระหว่างส่วนประกอบอนินทรีย์และโมโนเมอร์นั้นดีกว่าหรืออย่างน้อยก็เหมือนกับระหว่างส่วนประกอบอนินทรีย์ อย่างไรก็ตาม หากไม่มีอันตรกิริยาทางเคมีที่รุนแรงเกิดขึ้น ความเสถียรในระยะยาวของวัสดุที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นเนื้อเดียวกันก็เป็นที่น่าสงสัย