สูตรคุมกำเนิดป้องกันการตกไข่ การปฏิสนธิ การฝังตัว หรือยุติการตั้งครรภ์ การคุมกำเนิดด้วยภูมิคุ้มกันใช้ระบบภูมิคุ้มกันของสัตว์เองเพื่อป้องกันการแพร่พันธุ์ ร่างกายผลิตแอนติบอดีเพื่อตอบสนองต่อการฉีดสิ่งแปลกปลอม จากนั้นแอนติบอดีจะเข้าไปแทรกแซงเหตุการณ์สำคัญๆ ในการสืบพันธุ์ มีการพัฒนาสูตรยาคุมกําเนิดแบบอิมมูโนหลายชนิด รวมทั้งสูตรต่อต้านไข่ ( Sacco 1987 ) สเปิร์ม ( Primakoff et al . 1988 ) และโกนาโดโทรปิน ( Moudgal et al . 1986 ) สูตรที่ใช้บ่อยที่สุดคือ Porcine zona pellucida (PZP) ซึ่งกระตุ้นการผลิตแอนติบอดีต่อ zona pellucida (ZP) เมื่อฉีดเข้าไปในโฮสต์ (เอตเคนและคณะ 2527 ). แอนติบอดีเหล่านี้ป้องกันไม่ให้สเปิร์มจับกับตัวรับสเปิร์ม ZP ดังนั้นจึงป้องกันการปฏิสนธิ ( Sacco et al . 1984 ) ส่งผลให้เกิดภาวะมีบุตรยาก แต่ผู้หญิงยังคงวนเวียนอยู่ ยาคุมกำเนิดสัตว์ เนื่องจากโครงสร้างของตัวรับเหล่านี้ได้รับการอนุรักษ์ไว้ PZP จึงยับยั้งการเจริญพันธุ์ในสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมหลายชนิด ( Wood et al 1981 , Mahi-Brown et al 1985 , Sacco 1987 , Kirkpatrick et al . 1996 ) สูตร GNRH ทั้ง agonists และ active immunization ส่งผลให้การปล่อย FSH และ LH ลดลง ดังนั้นตัวเมียที่ถูกบำบัดจึงเข้าสู่ช่วงระยะเวลาที่ไม่มีประจำเดือนที่มีความยาวผันแปรได้ (ทัลวาร์ 1985 ) สูตร GNRH เหล่านี้ถูกนำมาใช้อย่างแพร่หลายในปศุสัตว์ที่เลี้ยงในบ้าน โดยเป็นการใช้งานจริงเพื่อปรับปรุงคุณภาพซากและลดพฤติกรรมก้าวร้าว (เช่นHuxsoll et al . 1998 , Kiyma et al . 2000 ) พวกมันถูกนำมาใช้เพื่อควบคุมการเจริญพันธุ์ของสัตว์ป่าทั้งตัวผู้และตัวเมียในระดับที่น้อยกว่า (เช่นMiller et al . 2000 a). ยาคุมกำเนิดประเภทอื่นๆ ได้แก่ 1) melengestrol acetate (MGA) ซึ่งเป็นยาที่มีลักษณะคล้ายฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนที่ยับยั้ง LH ป้องกันการตกไข่ แต่ช่วยให้พัฒนารูขุมขนขนาดใหญ่และเอสตราไดออลภายในร่างกาย และ 2) สารคล้ายฮอร์โมนโปรเจสเตอโรนที่ยับยั้งการตกไข่และ/หรือป้องกันการฝังตัว ซึ่งทั้งสองอย่างนี้ถูกนำมาใช้อย่างประสบความสำเร็จในสวนสัตว์หลายชนิด (ทบทวนในPatton et al . (2007) ) การทำหมันด้วยการผ่าตัดยังเป็นทางเลือกในสัตว์บางชนิด แต่นำเสนอปัญหาในทางปฏิบัติบางประการที่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัด (เช่น การจับ การดมยาสลบ การไม่สามารถกลับคืนสภาพเดิม การเจ็บป่วย และการตาย) ซึ่งทำให้ไม่เหมาะสมสำหรับสัตว์ป่าส่วนใหญ่