ในปี 1930 Archibald McIndoeลูกพี่ลูกน้องของ Gillies เข้าร่วมการฝึกและมุ่งมั่นที่จะทำศัลยกรรมพลาสติก เมื่อสงครามโลกครั้งที่ 2 อุบัติขึ้น การทำศัลยกรรมพลาสติกถูกแบ่งออกอย่างมากระหว่างหน่วยบริการต่างๆ ของกองทัพและกิลลีส์และทีมของเขาก็แยกทางกัน กิลลีส์ถูกส่งไปที่บ้าน Rooksdownใกล้เมืองเบซิงสโต๊คซึ่งกลายเป็นหน่วยศัลยกรรมพลาสติกหลักของกองทัพ ทอมมี่ คิลเนอร์ (ผู้ซึ่งเคยร่วมงานกับกิลลีส์ในช่วงสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง และตอนนี้มีเครื่องมือผ่าตัดที่ตั้งชื่อตามเขา ซึ่งก็คือตัวหดแก้มของเตาเผา) ไปที่โรงพยาบาลควีนแมรี เมืองโรแฮมป์ตัน และเมาเลมไปที่เซนต์อัลบันส์ McIndoe ที่ปรึกษาของ RAF ย้ายไปที่โรงพยาบาล Queen Victoria ที่เพิ่งสร้างใหม่ในEast Grinstead , Sussexและก่อตั้งศูนย์ ศัลยกรรม พลาสติกและกราม ที่นั่น เขารักษาแผลไหม้ที่ลึกมาก และทำให้ใบหน้าเสียโฉมอย่างร้ายแรง เช่น สูญเสียเปลือกตา ซึ่งโดยทั่วไปเกิดจากการเผาไหม้เชื้อเพลิงของลูกเรือ McIndoe มักได้รับการยอมรับว่าไม่เพียงแค่พัฒนาเทคนิคใหม่ๆ ในการรักษาใบหน้าและมือที่ถูกไฟไหม้ แต่ยังตระหนักถึงความสำคัญของการฟื้นฟูผู้บาดเจ็บและโดยเฉพาะอย่างยิ่งการกลับคืนสู่สังคมกลับสู่ชีวิตปกติ ทรงเลิกใช้ "ชุดพักฟื้น" และให้ผู้ป่วยใช้ชุดบริการแทน ด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนสองคน Neville และ Elaine Blond เขายังโน้มน้าวให้ชาวบ้านสนับสนุนผู้ป่วยและเชิญพวกเขาไปที่บ้าน McIndoe มักเรียกพวกเขาว่า "ลูกชายของเขา" และพนักงานเรียกเขาว่า "The Boss" หรือ "The Maestro"