ดินให้สารอาหารแก่พืชซึ่งส่วนใหญ่ถูกยึดไว้โดยอนุภาคของดินเหนียวและอินทรียวัตถุ ( คอลลอยด์ ) สารอาหารอาจถูกดูดซับบนพื้นผิวแร่ดินเหนียว ยึดเกาะภายในแร่ธาตุดินเหนียว ( ดูดซับ ) หรือยึดเกาะภายในสารประกอบอินทรีย์เช่น ส่วนหนึ่งของสิ่ง มีชีวิต หรืออินทรียวัตถุในดินที่ตายแล้ว สารอาหารที่จับตัวกันเหล่านี้ทำปฏิกิริยากับน้ำในดินเพื่อกักเก็บองค์ประกอบของสารละลาย ดิน (ลดทอนการเปลี่ยนแปลงของสารละลายในดิน) เมื่อดินเปียกหรือแห้ง เมื่อพืชดูดสารอาหาร เมื่อเกลือถูกชะล้าง หรือเมื่อเติมกรดหรือด่าง ความพร้อมของธาตุอาหารพืชจะขึ้นอยู่กับค่า pH ของดินซึ่งเป็นตัววัดกิจกรรม ของ ไฮโดรเจน ไอออน ในสารละลายดิน ค่า pH ของดินเป็นหน้าที่ของปัจจัยก่อรูปดินหลายชนิด และโดยทั่วไปจะต่ำกว่า (เป็นกรดมากขึ้น) เมื่อสภาพดินฟ้าอากาศสูงขึ้น ธาตุอาหารพืชส่วนใหญ่ ยกเว้นไนโตรเจนมาจากแร่ธาตุที่ประกอบเป็นวัสดุต้นกำเนิดของดิน ไนโตรเจนบาง ส่วนมีต้นกำเนิดมาจากฝนเนื่องจากกรดไนตริก เจือจาง และแอมโมเนีย เจือจาง แต่ไนโตรเจนส่วนใหญ่มีอยู่ในดินอันเป็นผลมาจาก การ ตรึงไนโตรเจนโดยแบคทีเรีย เมื่ออยู่ในระบบดิน-พืชแล้ว สารอาหารส่วนใหญ่จะถูกนำกลับมาใช้ใหม่ผ่านทางสิ่งมีชีวิต ซากพืชและจุลินทรีย์ (อินทรียวัตถุในดิน) รูปแบบที่จับกับแร่ธาตุ และสารละลายในดิน ทั้งสิ่งมีชีวิตในดินที่มีชีวิต (จุลินทรีย์ สัตว์ และรากพืช) และอินทรียวัตถุในดินมีความสำคัญต่อการรีไซเคิลนี้ และด้วยเหตุนี้จึงส่งผลต่อการก่อตัวของดินและความอุดมสมบูรณ์ของดิน. เอนไซม์ในดินของจุลินทรีย์อาจปล่อยสารอาหารจากแร่ธาตุหรือสารอินทรีย์สำหรับพืชและจุลินทรีย์อื่น ๆ ไปใช้ แยก (รวม) พวกมันไว้ในเซลล์ที่มีชีวิต หรือทำให้สูญเสียจากดินโดยการระเหย (สูญเสียบรรยากาศเป็นก๊าซ) หรือการชะล้าง