ปูมะพร้าวมีประสาทสัมผัสในการดมกลิ่นที่พัฒนามาอย่างดี ซึ่งมันใช้เพื่อหาอาหารของมัน กระบวนการดมกลิ่นทำงานแตกต่างกันมาก ขึ้นอยู่กับว่าโมเลกุลที่มีกลิ่นนั้นเป็น โมเลกุล ที่ชอบน้ำในน้ำหรือ โมเลกุล ที่ไม่ชอบน้ำในอากาศ ปูที่อาศัยอยู่ในน้ำมีอวัยวะพิเศษที่เรียกว่าaesthetascsบนหนวด ของพวกมัน เพื่อกำหนดทั้งความหนาแน่นและทิศทางของกลิ่น ปูมะพร้าวอาศัยอยู่บนบก ดังนั้นความสวยงามบนหนวดจึงสั้นและทู่กว่าปูชนิดอื่นๆ และมีลักษณะคล้ายกับแมลงมากกว่า แม้ว่าแมลงและปูมะพร้าวจะมาจากเส้นทางที่แตกต่างกัน แต่ความต้องการในการติดตามกลิ่นในอากาศก็นำไปสู่การพัฒนาอวัยวะที่คล้ายกันอย่างน่าทึ่ง ปูมะพร้าวสะบัดหนวดเหมือนแมลงเพื่อเพิ่มการรับสัญญาณ การรับรู้กลิ่นของพวกมันสามารถตรวจจับกลิ่นที่น่าสนใจในระยะทางไกล กลิ่นของเนื้อเน่า กล้วย และมะพร้าว ซึ่งเป็นแหล่งอาหารที่เป็นไปได้ทั้งหมด ดึงดูดความสนใจของพวกเขาเป็นพิเศษ ระบบการดมกลิ่นในสมองของปูมะพร้าวนั้นพัฒนามาอย่างดีเมื่อเทียบกับส่วนอื่นของสมอง ปูมะพร้าว ผสมพันธุ์บ่อยและรวดเร็วบนพื้นที่แห้งในช่วงเดือนพฤษภาคมถึงกันยายน โดยเฉพาะระหว่างต้นเดือนมิถุนายนถึงปลายเดือนสิงหาคม ตัวผู้มีสเปิร์มมาโตฟอร์และฝากสเปิร์มมาโตฟอร์จำนวนมากไว้ที่ท้องของตัวเมีย ท่อนำไข่เปิดที่ฐานของpereiopods ที่สาม และ คิดว่า การปฏิสนธิจะเกิดขึ้นที่ผิวด้านนอกของช่องท้อง ขณะที่ไข่ผ่านมวลสเปิร์มมาโตฟอร์