ชาวกะเหรี่ยง (สกอและโปว์) อาศัยอยู่ในหลายภูมิภาคทางตอนใต้และตะวันออกของพม่า และเรียกบ้านเกิดของพวกเขาว่า "เกาะทูเล่ย" ประชากรกะเหรี่ยงที่ใหญ่ที่สุดอยู่ในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำอิรวดี ซึ่งเป็นที่ราบลุ่มเกษตรกรรมขนาดใหญ่ซึ่งมีเมืองหลักคือเมืองบาส พื้นที่สำคัญอีกแห่งสำหรับชาวกะเหรี่ยงคือชายแดนด้านตะวันออกติดกับประเทศไทย ซึ่งเทือกเขาดอว์นาทอดยาวลงไปจนถึงแม่น้ำตะนาวศรี บริเวณริมแม่น้ำสาละวินอันยิ่งใหญ่ก็เป็นที่อยู่อาศัยของชาวกะเหรี่ยงเช่นกัน ท่าตอน พะปูน และปะอัน เป็นเมืองที่มีชาวกะเหรี่ยงอาศัยอยู่เป็นจำนวนมาก ภาษาของชาวกะเหรี่ยงโดยทั่วไป ชาวกะเหรี่ยง ถือว่าอยู่ในตระกูลภาษาทิเบต-พม่า และภาษาถิ่นหลักคือ ภาษาโป และ ภาษาสะกอ ชาวกะเหรี่ยงบางส่วนในพื้นที่เนินเขาห่างไกลยังคงไม่รู้หนังสือ และคนในพื้นที่สามเหลี่ยมปากแม่น้ำมักพูดได้แต่ภาษาพม่า ภาษาพูดแพร่หลายในหลายพื้นที่และยังคงเป็นคุณลักษณะของความภาคภูมิใจในวัฒนธรรมของชาวกะเหรี่ยง มิชชันนารีแบ๊บติสต์พัฒนาสคริปต์ตามตัวอักษรพม่าสำหรับภาษากะเหรี่ยงโปและสะกอ สคริปต์โปเก่าที่รู้จักกันในชื่อ "ไก่เกา" เนื่องจากรูปร่างของตัวอักษรนั้นถูกประดิษฐ์ขึ้นโดยชาวพุทธกะเหรี่ยงเช่นกัน แต่ปัจจุบันไม่ได้ใช้อีกต่อไป