มีความเกี่ยวข้องกันระหว่างการบริโภคนมและเครื่องหมายของการอักเสบในทางเดินอาหารหรือไม่?

ในการศึกษาล่าสุดที่ตีพิมพ์ในวารสาร  Nutrients Journal นักวิจัยได้พิจารณาความเชื่อมโยงระหว่างการบริโภคนมกับเครื่องหมายการอักเสบของระบบทางเดินอาหาร (GI)

การศึกษา: ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคนมและเครื่องหมายของการอักเสบของระบบทางเดินอาหารในกลุ่มผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดี  เครดิตรูปภาพ: เล่นบาคาร่า GoskovaTatiana/Shutterstock.comการศึกษา:  ไม่มีความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคนมและเครื่องหมายของการอักเสบของระบบทางเดินอาหารในกลุ่มผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพดี เครดิตรูปภาพ: GoskovaTatiana/Shutterstock.com

พื้นหลัง

แนวทางการบริโภคอาหารของชาวอเมริกันแนะนำให้บริโภคนมสามมื้อต่อวันเพื่อรับสารอาหารที่สำคัญและเสริมสร้างสุขภาพกระดูก การบริโภคนมมีความสัมพันธ์กับความเสี่ยงที่ลดลงของโรคเบาหวาน โรคหัวใจและหลอดเลือด และอัตราการเสียชีวิต มีการตรวจสอบเล็กน้อยว่าผลิตภัณฑ์นมส่งผลต่อสุขภาพ GI ของผู้ใหญ่อย่างไร โดยเฉพาะระดับแคลโพรทีนในอุจจาระ

การทดลองแบบแทรกแซงกับเพศชายพบว่าการบริโภคนมไม่ส่งผลกระทบต่อการซึมผ่านของลำไส้ในบุคคลที่มีสุขภาพดีอย่างมีนัยสำคัญ

การบริโภคนมหมักและโยเกิร์ตเชื่อมโยงกับอาการทางเดินอาหารลดลง การย่อยแลคโตสดีขึ้น และผลลัพธ์ที่แตกต่างกันในผู้ที่มีอาการลำไส้แปรปรวน จากการศึกษาในหลอดทดลอง นมและผลิตภัณฑ์จากนมอาจเสริมการทำงานของสิ่งกีดขวางในลำไส้

โดยสรุป บทวิจารณ์ก่อนหน้านี้เชื่อมโยงการบริโภคนมกับการลดการอักเสบของระบบ อย่างไรก็ตาม การอักเสบของทางเดินอาหารและการบริโภคนมในผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรงได้รับการตรวจสอบน้อยกว่า

เกี่ยวกับการศึกษา

ในการศึกษาเชิงสังเกตภาคตัดขวางในปัจจุบัน ผู้วิจัยได้ประเมินความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคผลิตภัณฑ์นมที่รายงานและตัวบ่งชี้การอักเสบของทางเดินอาหารในผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรงอายุระหว่าง 18 ถึง 65 ปีจากสหรัฐอเมริกา

ทีมงานได้ตั้งสมมติฐานว่ามีความเชื่อมโยงในทางลบกับการบริโภคโยเกิร์ต ซึ่งบ่งชี้ถึงผลกระทบในการป้องกัน และไม่มีความเกี่ยวข้องกับของเหลวนม ชีส และการบริโภคนมทั้งหมด

การตรวจชิ้นเนื้อในลมหายใจ®: คู่มือฉบับสมบูรณ์ eBook บทนำ เกี่ยวกับการตรวจชิ้นเนื้อในลมหายใจ รวมถึงตัวบ่งชี้ทางชีวภาพ เทคโนโลยี การใช้งาน และกรณีศึกษา

ดาวน์โหลดฉบับล่าสุด

อาสาสมัครกรอกแบบสอบถามเกี่ยวกับความถี่ในการรับประทานอาหาร (FFQ) เพื่อกำหนดปริมาณการบริโภคที่เป็นนิสัยและการเรียกคืนอาหารตลอด 24 ชั่วโมงเพื่อบันทึกการบริโภคนมล่าสุดของพวกเขา การวิเคราะห์ยังประกอบด้วยบุคคล 295 คนที่ให้ตัวอย่างอุจจาระและผู้เข้าร่วม 348 คนพร้อมตัวอย่างพลาสมา

ตัวบ่งชี้การอักเสบของอุจจาระ เช่น myeloperoxidase, neopterin และ calprotectin ถูกวัดเพิ่มเติมจากพลาสมา lipopolysaccharide (LPS)-binding protein (LBP) แคลโพรเททินในอุจจาระเป็นตัวบ่งชี้ทางคลินิกทั่วไปที่ใช้บ่อย ฟีคัล ไมอีโลเปอร์ออกซิเดสจะเพิ่มขึ้นเมื่อมีนิวโทรฟิลเข้ามาเกี่ยวข้อง และนีออปเทอรินในอุจจาระจะเพิ่มขึ้นเมื่อมีแมคโครฟาจเข้ามาเกี่ยวข้อง

เพศ ดัชนีมวลกาย (BMI) และอายุเป็นตัวแปรร่วมในแบบจำลองการถดถอยที่ตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยการบริโภคนมและตัวบ่งชี้การอักเสบ

เนื่องจากมีการบริโภคโยเกิร์ตเป็นตอนๆ ทีมงานจึงตรวจสอบความผันแปรของระดับการอักเสบของผู้บริโภคที่ไม่ใช่โยเกิร์ตและผู้บริโภคโยเกิร์ต เช่น ผู้ที่บริโภคมากกว่าศูนย์ถ้วยต่อวันที่รายงานในระหว่างการเรียกคืน

งานวิจัยนี้ศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคผลิตภัณฑ์นมและตัวบ่งชี้การอักเสบของทางเดินอาหารในอุจจาระและ LBP ในพลาสมาในกลุ่มหลายเชื้อชาติซึ่งประกอบด้วยเพศชายและเพศหญิงปกติถึงอ้วนปานกลางอายุระหว่าง 18 ถึง 65 ปีโดยมีการประเมินการบริโภคอาหารเป็นประจำและล่าสุด

นอกจากนี้ยังใช้ neopterin ในอุจจาระ, calprotectin ในอุจจาระและ myeloperoxidase ในอุจจาระเพื่อวัดการอักเสบของทางเดินอาหาร

ผลลัพธ์

การศึกษาประกอบด้วยอาสาสมัคร 348 คนโดยมีจำนวนชายและหญิงเกือบเท่ากัน ค่าดัชนีมวลกายเฉลี่ยของอาสาสมัครคือ 27.28 กก./ตร.ม. และอายุ 40.51 ปี

ผู้ทดลองรายงานว่าบริโภคนมโดยเฉลี่ย 1.60 ถ้วยต่อวัน โดยมีค่าตั้งแต่ 0 ถึง 6.71 ตามเกณฑ์อนุรักษ์นิยมมากกว่า 0.25 ถ้วยต่อวัน ผู้เข้าร่วมส่วนใหญ่คือ 92% ถูกจัดประเภทเป็นผู้บริโภคนม

การบริโภคชีสเท่ากับ 0.84 ถ้วยเทียบเท่าต่อวัน เทียบกับ 0.56 ถ้วยเทียบเท่าสำหรับการบริโภคนมเหลว ในทางกลับกัน การบริโภคโยเกิร์ตลดลงโดยเฉลี่ย 0.13 ถ้วยเทียบเท่าต่อวัน

ระดับเฉลี่ยของ LBP ในพลาสมาและอุจจาระ myeloperoxidase, neopterin และ calprotectin ในกลุ่มตัวอย่างคือ 10.65 μg/mL และ 606.48 ng/g, 20.19 ng/g และ 65.09 μg/g ตามลำดับ ช่วงของตัวบ่งชี้ทางชีวภาพเหล่านี้แตกต่างกันอย่างไม่น่าเชื่อ

การศึกษาไม่แสดงความสัมพันธ์ระหว่างตัวบ่งชี้การอักเสบของทางเดินอาหารในอุจจาระกับการบริโภคผลิตภัณฑ์จากนม ซึ่งรวมถึงชีส โยเกิร์ต ผลิตภัณฑ์จากนมทั้งหมด และนมเหลว นอกจากนี้ การแบ่งกลุ่มผู้เข้าร่วมตามการบริโภคโยเกิร์ตไม่ได้เปิดเผยการเปลี่ยนแปลงที่มองเห็นได้ของตัวบ่งชี้การอักเสบของอุจจาระ ทั้งสำหรับการบริโภคเป็นประจำและล่าสุด

จากการบริโภคอาหารประจำวันและข้อมูลการบริโภคล่าสุด ไม่พบความเชื่อมโยงระหว่างการบริโภคนมกับ LBP ในพลาสมา ซึ่งเป็นตัวบ่งชี้การได้รับสารเอนโดทอกซิน นอกจากนี้ยังไม่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญในตัวบ่งชี้การอักเสบของ GI หรือ LBP ในพลาสมาในกลุ่มผู้ที่ไม่ใช่ผู้บริโภคและผู้บริโภคโยเกิร์ต

ข้อสรุป

โดยสรุป งานวิจัยปัจจุบันไม่พบความสัมพันธ์ระหว่างการบริโภคนมทุกประเภทกับการซึมผ่านของ GI หรือการอักเสบของ GI ในกลุ่มผู้ใหญ่ที่มีสุขภาพแข็งแรงหลายเชื้อชาติในสหรัฐอเมริกาที่มีความสามารถในการย่อยแลคโตสต่างกัน

จำเป็นต้องมีการศึกษาเพิ่มเติม โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับการแทรกแซงที่ประกอบด้วยปริมาณโยเกิร์ตทุกวัน เพื่อระบุลักษณะผลกระทบต่อการอักเสบของทางเดินอาหารและการซึมผ่านของทางเดินอาหาร นอกจากนี้ การศึกษาเหล่านี้ควรรวมถึงผู้สูงอายุ เช่น ผู้หญิงที่มีอายุมากกว่า 50 ปี เป็นโรคอ้วน และรวมความท้าทายด้าน GI