ทฤษฎีความผูกพันยังได้รับความสนใจอีกครั้ง (Duschinsky et al., 2015 ) ทฤษฎีเหล่านี้มุ่งเน้นไปที่บทบาทของความสัมพันธ์ของผู้ดูแลระยะแรกกับเด็ก และสันนิษฐานว่า (การขาด) ความมั่นคงของความผูกพันส่งผลต่อความสามารถในการควบคุมตนเอง (อารมณ์) ของเด็ก และด้วยเหตุนี้ความสามารถทางอารมณ์ พฤติกรรม และสังคมของเขาหรือเธอ (Veríssimo et al .,2557 ; บรูมาริว, 2558 ; Groh et al., 2016 ). การวิจัยได้ระบุปัจจัยทางชีววิทยา จิตวิทยา และสิ่งแวดล้อมจำนวนหนึ่งที่นำไปสู่การพัฒนาหรือความก้าวหน้าของปัญหาทางจิตสังคม (Arango et al., 2018) ได้แก่การบาดเจ็บ ประสบการณ์ในวัยเด็กที่เลวร้าย ความบกพร่องทางพันธุกรรม และอารมณ์ (Boursnell, 2011 ; ผู้ขาย ศิลปะบำบัด 2013 ; Wright and Simms, 2015 ; Patrick et al., 2019 ) ปัญหาทางจิตสังคมในเด็กและวัยรุ่นเป็นค่าใช้จ่ายจำนวนมากต่อสังคมและเป็นเหตุผลสำคัญในการใช้การดูแลสุขภาพ แต่ที่สำคัญที่สุด ปัญหาทางจิตสังคมสามารถมีผลกระทบอย่างมากต่ออนาคตชีวิตของเด็ก (Smith and Smith, 2010 ) มาตรการที่มีประสิทธิภาพสำหรับเด็กและวัยรุ่นที่มุ่งเป้าไปที่ปัญหาทางจิตสังคมสามารถป้องกันหรือลดความน่าจะเป็นของการด้อยค่าในระยะยาว ดังนั้น ภาระของความผิดปกติทางสุขภาพจิตต่อบุคคลและครอบครัวของพวกเขา และค่าใช้จ่ายต่อระบบสุขภาพและชุมชน (โชและชิน , 2556 )